ترجمه ی ساده ی کامل قرآن کریم

مترجم آقای ناصر مکارم شیرازی

ترجمه ی ساده ی کامل قرآن کریم

مترجم آقای ناصر مکارم شیرازی

سورة یس

 

سورة یس

 

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

یس. (1)

سوگند به قرآن حکیم. (2)

که تو قطعا از رسولان (خداوند) هستی، (3)

بر راهی راست (قرار داری); (4)

این قرآنی است که از سوی خداوند عزیز و رحیم نازل شده است (5)

تا قومی را بیم دهی که پدرانشان انذار نشدند، از این رو آنان غافلند! (6)

فرمان (الهی) درباره بیشتر آنها تحقق یافته، به همین جهت ایمان نمی‏آورند! (7)

ما در گردنهای آنان غلهایی قرار دادیم که تا چانه‏ها ادامه دارد و سرهای آنان را به بالا نگاه داشته است! (8)

و در پیش روی آنان سدی قرار دادیم، و در پشت سرشان سدی; و چشمانشان را پوشانده‏ایم، لذا نمی‏بینند! (9)

برای آنان یکسان است: چه انذارشان کنی یا نکنی، ایمان نمی‏آورند! (10)

تو فقط کسی را انذار می‏کنی که از این یادآوری (الهی) پیروی کند و از خداوند رحمان در نهان بترسد; چنین کسی را به آمرزش و پاداشی پرارزش بشارت ده! (11)

به یقین ما مردگان را زنده می‏کنیم و آنچه را از پیش فرستاده‏اند و تمام آثار آنها را می نویسیم; و همه چیز را در کتاب آشکار کننده‏ای برشمرده‏ایم! (12)

و برای آنها، اصحاب قریه (انطاکیه) را مثال بزن هنگامی که فرستادگان خدا به سوی آنان آمدند; (13)

هنگامی که دو نفر از رسولان را بسوی آنها فرستادیم، اما آنان رسولان (ما) را تکذیب کردند; پس برای تقویت آن دو، شخص سومی فرستادیم، آنها همگی گفتند: «ما فرستادگان (خدا) به سوی شما هستیم!» (14)

اما آنان (در جواب) گفتند: «شما جز بشری همانند ما نیستید، و خداوند رحمان چیزی نازل نکرده، شما فقط دروغ می‏گویید!» (15)

(رسولان ما) گفتند: «پروردگار ما آگاه است که ما قطعا فرستادگان (او) به سوی شما هستیم، (16)

و بر عهده ما چیزی جز ابلاغ آشکار نیست!» (17)

آنان گفتند: «ما شما را به فال بد گرفته‏ایم (و وجود شما را شوم می‏دانیم)، و اگر (از این سخنان) دست برندارید شما را سنگسار خواهیم کرد و شکنجه دردناکی از ما به شما خواهد رسید! (18)

(رسولان) گفتند: «شومی شما از خودتان است اگر درست بیندیشید، بلکه شما گروهی اسرافکارید!» (19)

و مردی (با ایمان) از دورترین نقطه شهر با شتاب فرا رسید، گفت: «ای قوم من! از فرستادگان (خدا) پیروی کنید! (20)

از کسانی پیروی کنید که از شما مزدی نمی‏خواهند و خود هدایت یافته‏اند! (21)

من چرا کسی را پرستش نکنم که مرا آفریده، و همگی به سوی او بازگشت داده می‏شوید؟! (22)

آیا غیر از او معبودانی را انتخاب کنم که اگر خداوند رحمان بخواهد زیانی به من برساند، شفاعت آنها کمترین فایده‏ای برای من ندارد و مرا (از مجازات او) نجات نخواهند داد! (23)

اگر چنین کنم، من در گمراهی آشکاری خواهم بود! (24)

(به همین دلیل) من به پروردگارتان ایمان آوردم; پس به سخنان من گوش فرا دهید!» (25)

(سرانجام او را شهید کردند و) به او گفته شد: «وارد بهشت شو!» گفت: «ای کاش قوم من می‏دانستند... (26)

که پروردگارم مرا آمرزیده و از گرامی‏داشتگان قرار داده است!» (27)

و ما بعد از او بر قومش هیچ لشکری از آسمان نفرستادیم، و هرگز سنت ما بر این نبود; (28)

(بلکه) فقط یک صیحه آسمانی بود، ناگهان همگی خاموش شدند! (29)

افسوس بر این بندگان که هیچ پیامبری برای هدایت آنان نیامد مگر اینکه او را استهزا می‏کردند! (30)

آیا ندیدند چقدر از اقوام پیش از آنان را (بخاطر گناهانشان) هلاک کردیم، آنها هرگز به سوی ایشان بازنمی‏گردند (و زنده نمی‏شوند)! (31)

و همه آنان (روز قیامت) نزد ما احضار می‏شوند! (32)

زمین مرده برای آنها آیتی است، ما آن را زنده کردیم و دانه‏های (غذایی) از آن خارج ساختیم که از آن می‏خورند; (33)

و در آن باغهایی از نخلها و انگورها قرار دادیم و چشمه‏هایی از آن جاری ساختیم، (34)

تا از میوه آن بخورند در حالی که دست آنان هیچ دخالتی در ساختن آن نداشته است! آیا شکر خدا را بجا نمی‏آورند؟! (35)

منزه است کسی که تمام زوجها را آفرید، از آنچه زمین می‏رویاند، و از خودشان، و از آنچه نمی‏دانند! (36)

شب (نیز) برای آنها نشانه‏ای است (از عظمت خدا); ما روز را از آن برمی‏گیریم، ناگهان تاریکی آنان را فرا می‏گیرد! (37)

و خورشید (نیز برای آنها آیتی است) که پیوسته بسوی قرارگاهش در حرکت است; این تقدیر خداوند قادر و داناست. (38)

و برای ماه منزلگاه‏هایی قرار دادیم، (و هنگامی که این منازل را طی کرد) سرانجام بصورت س‏خ‏للّهشاخه کهنه قوسی شکل و زرد رنگ خرما» در می‏آید. (39)

نه خورشید را سزاست که به ماه رسد، و نه شب بر روز پیشی می‏گیرد; و هر کدام در مسیر خود شناورند. (40)

نشانه‏ای (دیگر از عظمت پروردگار) برای آنان است که ما فرزندانشان را در کشتیهایی پر (از وسایل و بارها) حمل کردیم. (41)

و برای آنها مرکبهای دیگری همانند آن آفریدیم. (42)

و اگر بخواهیم آنها را غرق می‏کنیم بطوری که نه فریادرسی داشته باشند و نه نجات داده شوند! (43)

مگر اینکه رحمت ما شامل حال آنان شود، و تا زمان معینی از این زندگی بهره گیرند! (44)

و هرگاه به آنها گفته شود: «از آنچه پیش رو و پشت سر شماست ( از عذابهای الهی) بترسید تا مشمول رحمت الهی شوید!» (اعتنا نمی‏کنند). (45)

و هیچ آیه‏ای از آیات پروردگارشان برای آنها نمی‏آید مگر اینکه از آن روی‏گردان می شوند. (46)

و هنگامی که به آنان گفته شود: «از آنچه خدا به شما روزی کرده انفاق کنید!»، کافران به مؤمنان می‏گویند: «آیا ما کسی را اطعام کنیم که اگر خدا می‏خواست او را اطعام می‏کرد؟! (پس خدا خواسته است او گرسنه باشد)، شما فقط در گمراهی آشکارید»! (47)

آنها می‏گویند: «اگر راست می‏گویید، این وعده (قیامت) کی خواهد بود؟! (48)

(اما)جز این انتظار نمی‏کشند که یک صیحه عظیم (آسمانی) آنها را فراگیرد، در حالی که مشغول جدال (در امور دنیا) هستند. (49)

(چنان غافلگیر می‏شوند که حتی) نمی‏توانند وصیتی کنند یا به سوی خانواده خود بازگردند! (50)

(بار دیگر) در «صور» دمیده می‏شود، ناگهان آنها از قبرها، شتابان به سوی (دادگاه) پروردگارشان می‏روند! (51)

می‏گویند: «ای وای بر ما! چه کسی ما را از خوابگاهمان برانگیخت؟! (آری) این همان است که خداوند رحمان وعده داده، و فرستادگان (او) راست گفتند!» (52)

صیحه واحدی بیش نیست، (فریادی عظیم برمی‏خیزد) ناگهان همگی نزد ما احضار می‏شوند! (53)

(و به آنها گفته می‏شود:) امروز به هیچ کس ذره‏ای ستم نمی‏شود، و جز آنچه را عمل می‏کردید جزا داده نمی‏شوید! (54)

بهشتیان، امروز به نعمتهای خدا مشغول و مسرورند. (55)

آنها و همسرانشان در سایه‏های (قصرها و درختان بهشتی) بر تختها تکیه زده‏اند. (56)

برای آنها در بهشت میوه بسیار لذت‏بخشی است، و هر چه بخواهند در اختیار آنان خواهد بود! (57)

بر آنها سلام (و درود الهی) است; این سخنی است از سوی پروردگاری مهربان! (58)

(و به آنها می‏گویند:) جدا شوید امروز ای گنهکاران! (59)

آیا با شما عهد نکردم ای فرزندان آدم که شیطان را نپرستید، که او برای شما دشمن آشکاری است؟! (60)

و اینکه مرا بپرستید که راه مستقیم این است؟! (61)

او گروه زیادی از شما را گمراه کرد، آیا اندیشه نکردید؟! (62)

این همان دوزخی است که به شما وعده داده می‏شد! (63)

امروز وارد آن شوید و به خاطر کفری که داشتید به آتش آن بسوزید! (64)

امروز بر دهانشان مهر می‏نهیم، و دستهایشان با ما سخن می‏گویند و پاهایشان کارهایی را که انجام می‏دادند شهادت می‏دهند! (65)

و اگر بخواهیم چشمانشان را محو کنیم; سپس برای عبور از راه، می‏خواهند بر یکدیگر پیشی بگیرند، اما چگونه می‏توانند ببینند؟! (66)

و اگر بخواهیم آنها را در جای خود مسخ می‏کنیم (و به مجسمه‏هایی بی‏روح مبدل می‏سازیم) تا نتوانند راه خود را ادامه دهند یا به عقب برگردند! (67)

هر کس را طول عمر دهیم، در آفرینش واژگونه‏اش می‏کنیم (و به ناتوانی کودکی باز می‏گردانیم) ; آیا اندیشه نمی‏کنند؟! (68)

ما هرگز شعر به او ( پیامبر) نیاموختیم، و شایسته او نیست (شاعر باشد); این (کتاب آسمانی) فقط ذکر و قرآن مبین است! (69)

تا افرادی را که زنده‏اند بیم دهد (و بر کافران اتمام حجت شود) و فرمان عذاب بر آنان مسلم گردد! (70)

آیا ندیدند که‏از آنچه با قدرت خود به عمل آورده‏ایم چهارپایانی برای آنان آفریدیم که آنان مالک آن هستند؟! (71)

و آنها را رام ایشان ساختیم، هم مرکب آنان از آن است و هم از آن تغذیه می‏کنند; (72)

و برای آنان بهره‏های دیگری در آن (حیوانات) است و نوشیدنیهائی گوارا; آیا با این حال شکرگزاری نمی‏کنند؟! (73)

آنان غیر از خدا معبودانی برای خویش برگزیدند به این امید که یاری شوند! (74)

ولی آنها قادر به یاری ایشان نیستند، و این (عبادت‏کنندگان در قیامت) لشکری برای آنها خواهند بود که در آتش دوزخ احضار می‏شوند! (75)

پس سخنانشان تو را غمگین نسازد، ما آنچه را پنهان می‏دارند و آنچه را آشکار می‏کنند می‏دانیم! (76)

آیا انسان نمی‏داند که ما او را از نطفه‏ای بی‏ارزش آفریدیم؟! و او (چنان صاحب قدرت و شعور و نطق شد که) به مخاصمه آشکار (با ما) برخاست! (77)

و برای ما مثالی زد و آفرینش خود را فراموش کرد و گفت: «چه کسی این استخوانها را زنده می‏کند در حالی که پوسیده است؟!» (78)

بگو: «همان کسی آن را زنده می‏کند که نخستین بار آن را آفرید; و او به هر مخلوقی داناست! (79)

همان کسی که برای شما از درخت سبز، آتش آفرید و شما بوسیله آن، آتش می‏افروزید!» (80)

آیا کسی که آسمانها و زمین را آفرید، نمی‏تواند همانند آنان ( انسانهای خاک شده) را بیافریند؟ ! آری (می‏تواند)، و او آفریدگار داناست! (81)

فرمان او چنین است که هرگاه چیزی را اراده کند، تنها به آن می‏گوید: «موجود باش!»، آن نیز بی‏درنگ موجود می‏شود! (82)

پس منزه است خداوندی که مالکیت و حاکمیت همه چیز در دست اوست; و شما را به سوی او بازمی‏گردانند! (83)